Hádegismaturinn minn með allt of löngum formála.

Síðastliðinn vetur slysaðist ég til að skrá mig í nokkuð á netinu sem hét Wishsummit .com. Í heilan mánuð bauðst mér að hlusta ókeypis á heilan hel af gúrúum sem létu sig heilsu kvenna varða, líkamlega, andlega, félagslega. Margt var mjög áhugavert og innspírerandi. Það rann fljótlega upp fyrir mér að síðuhaldarar aðhylltust hráfæði. Eflaust er margt óvitlaust við þá stefnu, en ég fyrir mitt leyti sé ekki fyrir mér að innbyrða eingöngu hráfæði hér uppá kalda Íslandi. Hráfæði, samkvæmt kenningum hráfæðissinna er nefnilega að ég held, nánast alltaf úr jurtaríkinu, ekki hrátt kjöt, fiskur og slíkt, þó að auðvitað sé t.d. harðfiskur ekkert annað en hráfæði.

Samt sem áður sé ég ekkert að því að innlima eitthvað af þeirra fróðleik inn í mataræðið. Ég semsagt varð forvitin og fann aðra afurð síðuhaldaranna, sem eru kanadískar hráfæðisdívur hér.
Þær eru auðvitað í bullandi bissness með alskonar onlæn detox námskeið, en ég tímdi ekki að borga neitt. Fann þó hjá þeim eitt og annað ókeypis, og skellti mér í viku hráfæðis detox.

Fyrir fíkla eins og mig er detox bara bilun. Járndís varð að láta í minni pokann. Ég þrælaði mér í gegnum dítoxið, en eins og Járndís var að reyna að hvísla að mér allan tímann, þá hlaut það að gerast um leið og kúrinn var búinn, að ég sökkti mér í allskyns ætar nautnir. Ég var súkkulaðisjúk í margar vikur á eftir.

þetta var um páskana og þá voru fréttir um að dökkt súkkulaði væri svo hollt, eiginlega allra meina bót. Ég tók þeim fréttum auðvitað fagnandi. Ég var ekki mikið að hugsa um að hollustan fælist frekar í einum, tveimur molum en ekki hálfri plötu á dag.

Það góða við þennan kúr er að ég notaði tækifærið og vandi mig af kaffi, sem ég var búin að misnota lengi.

Annað gott sem ég ánetjaðist er nokkuð sem kallast grænir hristingar. Ótrúlega þægileg og örlítið vanabindandi leið til að innbyrða helling af grænu grænmeti á mjög einfaldan og fljótlegan hátt.

Hér fyrir ofan er mynd af hádegismatnum mínum í dag rétt áður en og rétt eftir að hann maukaðist í fagurgræna súpu:

1/2 mangó
hnefi af spínati (beint úr garðinum)
2 greinar af myntu (líka úr garðinum, vex þar eins og arfi)
slurkur af hveitikími
1 tsk. spírulínaduft (til að styrkja enn betur græna litinn)
safi úr hálfu lime
svolítið af kókosmjólk (það eina sem gæti hugsanlega rýrt hollustugildið, en hún gefur bara svo gott bragð)
og vatn

Svo settist ég bara út í garð með þessa grænu goðafæðu.

(Ég þarf greinilega að æfa mig í að setja inn myndir, kom svolítið undarlega út).

portrett af Agli.

Ég var að gramsa í tölvunni og fann þessa mynd sem mig minnir að ég hafi gefið Bjarna bróður í jólagjöf. (ekki amalegt fyrir hann að hafa lítinn frænda uppi á vegg).

Datt í hug að skella henni hér inn. Mér finnst hún líkjast honum, ég hefði annars ekki látið hana frá mér, hvað svo sem öðrum finnst.

Bloggsíða, alveg óvart.

Ég var bara að fikta, alveg satt. Ég vildi bara gá hvernig maður gerði bloggsíðu og hvernig þetta alltsaman virkaði, og til þess varð ég að rekja mig í gegnum ferlið, og allt í einu var bara komin síða á netið.. úps. Jæja, þá er bara að sigla með og sjá hvað kemur út úr því.

Málið er bara að ég, Freydís, er svolítið tjáningarheft, en þær brjótast um nokkrar kellingar í kollinum á mér, og liggur oft ýmislegt á hjarta.

Nöldrarinn Járngerður tekur oft öll völd, en ég reyni að hafa taumhald á henni og skikka hana til að vera málefnaleg, hvernig sem það nú gengur.

Freygerður er alveg óð með prjónana, hún hefur ekki við að hripa niður hugmyndir og þyrfti eiginlega að ráða sér aðstoð við að framkvæma þær allar.

Járndís, hún er með heilsuna á sinni könnu. Það er eiginlega hún sem hefur vit fyrir mér, þegar ég dett í einhverjar öfgar. Hjá mér er það annaðhvort sófinn með ís og súkkulaði eða heilu föstukúrarnir. Hennar mottó er: Góð heilsa í sátt við líkamann eins og hann er. Í bili er hún búin að setja vigtina í bann.

Aldrei að vita nema fleiri detti inn, eins og hún Dísa litla.

Við sjáum til.